Wystawa czynna: 12.XI.2023 – 18.II.2024 r.
Kurator wystawy: Danuta Michalec
Zapraszamy do zapoznania się z kameralną wystawą prac artystki urodzonej w Siedlcach ale tworzącej głównie w Krakowie. Jej prace podarowane tworzącemu się w 1967 roku Muzeum Ziemi Podlaskiej zapoczątkowały zbiory sztuki siedleckiego muzeum. Pamiętając o tym staramy się popularyzować jej twórczość. Obok kompozycji prezentowanych na wystawie stałej naszego muzeum udostępniamy obecnie kilka jej obrazów, na których malarka utrwaliła tłumne uroczystości organizowane w Krakowie w latach 1927-1966.
Można na nich zobaczyć co działo się w przestrzeni dziedzińca wawelskiego w 1927 i 1937 roku. Pokazujemy szkicowo uchwycony rynek Krakowa podczas pogrzebu Juliusza Słowackiego oraz „Święto Kawalerii” powstałe w 1933 roku. Ciekawe są także nokturnowe kompozycje Maciągowej poświęcone imprezom, organizowanym w Krakowie w czerwcową Noc Świętojańską. Temat ten sam ale obie kompozycje dzieli 37 lat.
Małgorzata Łada-Maciągowa (1881-1969)
Małgorzata Łada urodziła się w Siedlcach w 1881 roku, w rodzinie lekarza powiatowego Guberni Siedleckiej. Na początku lat 90 XIX wieku przeniosła się z ojcem i rodzeństwem do Krakowa. Tam uczyła się na Pensji Żeńskiej Łucji Żeleszkiewicz, a umiejętności artystyczne zdobywała na Wydziale Artystycznym Kursów Wyższych dla Kobiet im. A. Baranieckiego. W 1907 roku studiowała także w Paryżu w Akademii Julien. W 1909 roku zawarła związek małżeński z lekarzem wojskowym – Adamem Maciągiem. W 1918 roku urodził się ich jedyny syn – Adam junior. Małżeństwo i macierzyństwo nie przerwało twórczości artystki, która wystawiała swoje obrazy od 1903 roku.
W okresie międzywojennym brała udział w wielu wystawach w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie jej prace były nagradzane. Uczestniczyła też w życiu artystycznym Krakowa i podróżowała z mężem po krajach Europy Zachodniej. Gdy była w 1925 roku w Hiszpanii to po raz pierwszy zdecydowała się stworzyć kompozycję ukazującą walkę byków na wielkiej arenie wypełnionej tłumem widzów. Jeden z jej przyjaciół patrząc na ten obraz nazwał ją malarką hiszpańskiego słońca. Ale także uroczystości plenerowe organizowane w Krakowie stały się pretekstem do powstania kilku ciekawych kompozycji Małgorzaty Maciągowej. Wszystko wskazuje na to, że wraz z mężem z krużganków na dziedzińcu wawelskim oglądała widowiska organizowane tam w różnych latach. W 1927 roku z balkonu jednej z kamienic krakowskiego rynku śledziła uroczysty kondukt z prochami Juliusza Słowackiego zdążający ku wawelskim kryptom. W 1933 roku była też świadkiem wielkiego święta kawalerii polskiej. Wtedy to z inicjatywy Józefa Piłsudskiego, na Błoniach Krakowskich, by uczcić 250 rocznicę odsieczy wiedeńskiej, do Krakowa przybyli żołnierze 12 pułków ułańskich. W naszej kolekcji są także dwie kompozycje poświęcone tak zwanym „Wiankom” czyli wielkim inscenizacjom organizowanym z okazji Dni Krakowa nad Wisłą w Noc Świętojańską. Pierwsza z tych kompozycji powstała w 1929 roku ale do tego tematu malarka wróciła także w 1966 roku. Warto porównać te dwie prace mając na uwadze to, że w 1966 roku artystka miała już za sobą trudny czas po stracie najbliższych jej osób. Mimo trudów powojennej egzystencji potrafiła zachwycać się pięknem zabytków Krakowa i urodą Plant otaczających stare miasto. Warto też wiedzieć, że w następnym roku postanowiła przekazać swoje obrazy do Muzeum Ziemi Podlaskiej, które wtedy organizowano w Siedlcach. Zmarła w Krakowie w 1969 roku i tam jest pochowana.