Wystawa czynna: 23.II – 20.X.2024 r.
Kurator wystawy: Danuta Michalec
Komisarz wystawy: Bożena Skoczeń-Ceranka
W Muzeum Regionalnym im. Mieczysława Asłanowicza w Siedlcach znajdują się dwie kolekcje malarstwa artystów urodzonych w Siedlcach. Małgorzata Łada-Maciągowa (1881-1969) i Michał Boruciński (1885-1976) swoją twórczość zaczynali na początku XX wieku, a w okresie międzywojennym osiągnęli uznanie . Oboje przeżyli czasy drugiej wojny światowej i w nieco zmienionych warunkach nadal ją kontynuowali.
Na wystawie „Tworzone w czasach PRL”, pokazane zostaną wybrane obrazy z obu kolekcji autorskich. W pierwszej części, od lutego do początku czerwca 2024 roku będzie można zobaczyć kompozycje symboliczne i rodzajowe oraz pastele prezentujące zabytki Krakowa autorstwa Małgorzaty Łady-Maciągowej. Od czerwca do października tego roku wystawimy przykłady powojennej twórczość Michała Borucińskiego. Obie prezentacje zostały zainspirowane przygotowywaną w muzeum wystawą czasową „Czy mnie jeszcze pamiętasz… PRL w Siedlcach”.
Część 2. Michał Boruciński (1885-1976)
Czynna do 20.X.2024 r.
Michał Boruciński urodził się w Siedlcach w 1885 r. Od dzieciństwa wykazywał zdolności plastyczne. Mimo młodego wieku i trudnych warunków bytowych po śmierci ojca dbał o swój rozwój artystyczny opłacając naukę malarstwa z zarabianych samodzielnie pieniędzy. Także podczas pracy w Warszawie uczestniczył w wieczorowych kursach rysunku prowadzonych przez Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Gdy w 1904 r. otwarto Warszawską Szkołę Sztuk Pięknych stał się jej pełnoprawnym studentem. Jego zdolności i pilność spowodowały, że został zwolniony z opłat. Od początku studiów zdobywał nagrody pieniężne za swoje prace i projekty. W 1909 r. uzyskał nawet stypendium na wyjazd na dalsze studia do Paryża. W 1910 r. ożenił się z Zofią Jakimowicz, koleżanką ze studiów. Para doczekała się jednej córki a Michał Boruciński z powodzeniem zdobywał środki na utrzymanie rodziny ponieważ tworzone przez niego obrazy były chętnie kupowane. Szczególnie podobały się kompozycje związane z huculszczyzną. Niestety II wojna światowa spowodowała, że rodzina straciła mieszkanie na Nowolipiu a drugie lokum na ulicy Długiej spłonęło w czasie powstania warszawskiego. Po wojnie malarz stworzył duży cykl rysunków poświęconych ruinom Warszawy. Przez całe swoje twórcze życie cenił sztukę realistyczną więc bez problemu kontynuował tego typu malarstwo po wojnie. W 1950 r. związał się z Akademią Sztuk Pięknych w stolicy gdzie prowadził zajęcia na wydziale konserwacji dzieł sztuki. Nie zaniedbywał także swojej twórczości. Malował portrety, sceny rodzajowe, martwe natury i kompozycje kwiatowe. W latach 50 XX w. stworzył także kilka obrazów religijnych do kościoła parafialnego w Kocku. Artysta zmarł w Warszawie w 1976 r. i tam został pochowany. Jego córka- Hanna Sołtan (1911-1987) – mieszkająca ówcześnie w Stanach Zjednoczonych, przekazała do siedleckiego muzeum prace ojca z lat 1945-1975.
Część 1. Małgorzata Łada-Maciągowa (1881-1969)
Czynna do 7.VI.2024 r.
Artystka urodzona w Siedlcach, ale prawie całym życiem związana z Krakowem. Tam zaczęła studia artystyczne. Miała możliwość kontynuowania ich w Paryżu. Od 1903 roku wystawiała swoje prace w Krakowie, Warszawie, Lwowie i Poznaniu. Druga wojna światowa, podczas której zginęli jej mąż i jedyny syn, spowodowała kilkuletnią przerwę w działalności artystycznej malarki. Za namową przyjaciół ceniących jej twórczość, już w 1947 roku, zaczęła znowu rysować ulubionymi pastelami. Początkowo były to zabytki Krakowa i sceny rodzajowe zaobserwowane na krakowskich „Plantach”. W latach 60. XX wieku stworzyła kilka kompozycji symbolicznych, które również są obecnie prezentowane. Gdy w 1967 roku podarowała dorobek swojej pracy twórczej do powstającego ówcześnie w Siedlcach muzeum to została nagrodzona Złotą Odznaką za Zasługi dla Województwa Warszawskiego. Dokumenty i odznakę tej nagrody, znaczek Związku Polskich Artystów Plastyków, do którego należała, oraz spis prac wystawionych na jednej z większych powojennych wystaw jej twórczości można zobaczyć w gablocie towarzyszącej wystawie jej obrazów.
Małgorzata Łada- Maciągowa (1881-1969)
Małgorzata Łada urodziła się w Siedlcach w 1881 roku, w rodzinie lekarza powiatowego Guberni Siedleckiej. Na początku lat 90. XIX wieku przeniosła się z ojcem i rodzeństwem do Krakowa. Tam uczyła się na Pensji Żeńskiej Łucji Żeleszkiewicz, a umiejętności artystyczne zdobywała na Wydziale Artystycznym Kursów Wyższych dla Kobiet im. A. Baranieckiego. W 1907 roku studiowała także w Paryżu w Akademii Julien. W 1909 roku zawarła związek małżeński z lekarzem wojskowym – Adamem Maciągiem. W 1918 roku urodził się ich jedyny syn – Adam junior. Małżeństwo i macierzyństwo nie przerwało twórczości artystki, która wystawiała swoje obrazy od 1903 roku. W okresie międzywojennym brała udział w wielu wystawach w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie i Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie jej prace były nagradzane. Uczestniczyła też w życiu artystycznym Krakowa i podróżowała z mężem po krajach Europy Zachodniej.
W 1939 roku mąż i syn wzięli udział w wojnie obronnej i z niej nie wrócili. Obaj są notowani na liście jeńców Starobielska. Malarka gdy sobie uświadomiła, że obaj nie żyją, przeżyła załamanie nerwowe, ale namówiona przez przyjaciół i miłośników jej malarstwa, wróciła do tworzenia w 1947 roku.
Mimo samotności i trudów powojennej egzystencji potrafiła zachwycać się pięknem zabytków Krakowa, wnętrzami kościołów krakowskich i urodą Plant otaczających stare miasto. Scenki rodzajowe zaobserwowane na Plantach świadczą o jej spostrzegawczości, a tytuły sprawiały, że można je było wystawiać na oficjalnych wystawach. Przykłady tych prac można obejrzeć na obecnej wystawie oraz na galerii stałej naszego muzeum. Pierwsze obrazy zaczęła pokazywać na wystawach Związku Artystów Polskich w Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie już od 1950 roku. W latach 60. XX w. stworzyła też kilka kompozycji symbolicznych: „Uścisk Polski z Zachodem”, „Pies w drodze międzyplanetarnej” oraz „Pies w drodze na Marsa i jego walecznych”. Swoją twórczość zakończyła też symboliczną kompozycją „Katyń” datowaną na 1967 rok. Tę można także zobaczyć na ekspozycji stałej. Niestety do końca PRL można ją było pokazywać tylko pod nazwą „Kompozycja symboliczna”. Warto też wiedzieć, że w tym samym roku postanowiła przekazać swoje obrazy do Muzeum Ziemi Podlaskiej, które wtedy organizowano w Siedlcach. Zmarła w Krakowie w 1969 roku i tam jest pochowana.